Je enige kapitaal is het ‘ik ben’. Het is het enige middel waarmee de gecompliceerdheid van het leven tot eenvoud is terug te brengen. Het ‘ik ben’ is in iedereen en het schept voordurend nieuwe vormen.
In de non-dualistische literatuur wordt de lezer geïnspireerd om zich niet te verliezen in zelfbeschouwing, niet op te gaan in de dualiteit ‘ik’- en de ander’ of ‘ik – en de wereld’.
Nisargadatta geeft als hulp om die staat te bereiken het verblijven in het ‘ik ben’. Vanuit die staat, die je ook zou kunnen omschrijven als je ‘ware natuur’ of ‘oorspronkelijke staat’,ontvouwt het leven zich zoals het zich ontvouwt – er is een rusten in zijn.